Pé ou soporte de caldeiro ou “sítula”, en forma de arco con dous remates sobresaíntes en cadanseus extremos e con dous buratos no seu corpo central. Leva unha decoración de liñas entrelazadas e círculos e apréciase nun dos lados unha marca impresa levemente, coas letras T.P.O (F?)
Esta curiosa peza de bronce macizo, decorada e en moi bo estado de conservación, servía de soporte ou pé exento para caldeiros de bronce. Este tipo de obxectos, aínda que pouco destacados na bibliografía arqueolóxica, son porén moi coñecidos en certos ámbitos castrexos e romanos, onde ás veces destacan non só pola beleza da súa decoración, como sucede neste exemplar do Castro de Viladonga, senón tamén porque adoitan asociarse á utilización de caldeiros “sagrados” ou situlae en determinados rituais simbólicos (iniciáticos, bélicos, relixiosos ou funerarios...).